Maand: februari 2020
Stop met zoeken naar sportvoeding
Ik ben nu een paar jaar intensief aan het sporten en vanaf dag 1 ben ik ook bezig met sportvoeding. Vragen zoals welke voeding neem je wanneer en hoeveel, welk merk en samenstelling.
Ik heb echt bijna alles geprobeerd en een paar keer kotsend in het bos gestaan omdat ik de gel echt niet weg kon krijgen. Een dikke massa smurfensnot in je mond is niet echt mijn ding. Nadeel van die dikke massa is dat je de hele verdere weg er last van heb, met tuffen of speeksel aanmaken.
Natuurlijk moet je het innemen en wegspoelen met veel water, maar als ik loop wil ik niet extra water mee nemen alleen voor mijn gelletje. Daarnaast heb ik ook een gel gehad waarbij ik moest stoppen om deze open te krijgen, uiteindelijk mijn tanden er letterlijk ingezet.
Maar al het bovenstaande is voor mij verleden tijd, ik heb het gevonden of eigenlijk gekregen. Als Ambassadeur van AltijdSporten.nl werden we met kerst verrast door Jantiene met een heus kerstpakket. Ik kreeg mijn kerstpakket na de MTB Endurance waarbij we ruim 60 km door de modder aan het ploegen zijn geweest en uiteindelijk ruim vier en half uur op de fiets hebben gezeten, top evenement. Leuke nieuwe mensen ontmoet en heerlijk lopen boscrossen.
Thuis gekomen en alle modder weggespoeld van lijf en materiaal, mijn kerstpakket uitgepakt. SIS Endurance pack, wat toepasselijk voor die dag. Alles uitgepakt en zoals ik ben na gekeken wat waarvoor is, wat zit erin en hoe gebruik ik het. Er zit een heldere opbouw in en ik zal het de komende trainingen en in Egmond helemaal gaan gebruiken.
Vandaag tijdens een looptraining SIS Fast Energy Gel meegenomen en ik werd er heel blij van. No need for water staat op de verpakking en dat is juist. De verpakking is makkelijk te openen tijdens het lopen en de gel is niet dik, maar ook niet te dun. Het neemt makkelijk in en je slikt het zo door, zonder moeite of extra te slikken. Er zit geen nasmaak aan en je zit niet met een prop gel in het mond.
Ik zal de komende tijd de rest van de Endurance pack gaan gebruiken in de aanloop en tijdens de kombi in Egmond, ik zal mijn bevindingen met jullie delen. De Endurance pack is een ideale manier om in een keer alles voorradig te hebben voor een race of training, ik ben er super mee geholpen en hoef niet meer allerlei verschillende merken en soorten uit te proberen.
Daarnaast had ik vandaag Orange flavour en die was eigenlijk gewoon lekker, dat is ook wat waard.
Niet alle vluchtelingen zijn terroristen (ervaring van 10 dagen crisisopvang)
Normaal staat hier een sportblog over een speciale wedstrijd, avontuur of nieuwe gadget. Omdat ik toch mijn ervaring wil delen, heb ik de afgelopen opdracht die ik mocht uitvoeren met mijn bedrijf, Dutch Hospitality van me af geschreven. Mede ook omdat als er over vluchtelingen geschreven wordt dit het vaak negatief is. Na 10 dagen op te trekken met deze mannen en vrouwen heb ik een ander en beter beeld. Ik neem in het onderstaande blog geen enkele politieke stelling zoals ik dit nooit zal doen. Enige wat ik misschien wil is, dat als je het leest je misschien iets genuanceerde naar de berichtgeving in de media kijkt.
De afgelopen 10 dagen hebben wij in opdracht van een Nederlandse gemeente een locatiemanager mogen leveren voor een crisisopvang van 76 vluchtelingen.
Deze vluchtelingen kwamen alle uit Syrië en zijn om diverse redeneren uit hun land gevlucht en waren te gast op een recreatieboerderij midden in de bossen. Afhankelijk zou de opvang 72 uur duren waarnaar zij door zouden gaan naar een andere crisisopvang, er was nog wel een mogelijkheid voor een verlening van nog eens 72 uur.
De eerste groep bestond uit 48 personen en naar 3 dagen kwam er nog een andere groep van 25 bij. Voor sommige vluchtelingen was dit al de 11de locatie die zij binnen een maand hadden gehad, om die reden pakte zij hun koffers niet uit en waren stil en gelaten.
Na verloop van de tijd kregen we steeds meer contact en kwamen de verhalen naar boven, door deze verhalen en de personen achter deze verhalen krijg je pas echt een goed beeld waarom ze huis en haard hebben verlaten. Tot voor een paar maanden geleden hadden zij een baan, vaak een hele goede, huis, gezin en een sociaal leven. Nu zitten ze in een crisisopvang en worden naar mijn idee alleen de negatieve berichten in de media naar voren gebracht, helaas is dit niet het juiste beeld en leven ze niet voor hun plezier uit een koffer om te wachten naar welke tijdelijke opvang ze nu weer worden vervoerd.
Verhalen van de vluchtelingen zijn schrijnend te noemen, jonge mannen die worden gedwongen om in het Syrische leger te gaan vechten tegen hun eigen mensen. Als je weigert wordt je gedood of gevangen gezet, waarbij aangegeven wordt dat de eerste optie het beste is. Vluchten is de enige uitweg voor deze jongeren en oudere mannen, die in hun land vakmannen zijn zoals dakdekkers, timmermannen, kappers, gerenommeerde kleermaker en een restaurateur uit Damascus. De meeste gasten die wij mochten ontvangen kwamen voornamelijk uit Homs en Aleppo, midden in het oorlogsgebied, van sommige zijn de vrouwen en kinderen nog in het oorlog gebied en kunnen ze niet anders dan binnen blijven en wachten.
In Nederland is het ook wachten en continue contact zoeken met thuisfront, om die reden is WiFi heel belangrijk en de enige manier van communiceren met hun mobiel.
Zij waren ons zeer dankbaar en vooral het luisteren en het laten praten was voor sommige een uitkomst om zo een beetje op adem te komen. We hebben samen met de gemeente, vrijwilligers en beveiliging er alles aan gedaan binnen onze mogelijkheden om deze vluchtelingen en stukje rust en veiligheid te bieden.
Bij het afscheid merkte we dat dit ook gelukt is en hebben we een zeer goed gevoel overgehouden aan deze groep bijzondere mensen, waarvan we hopen dat zij vooral rust, veiligheid en een stukje positieve erkenning krijgen, om uiteindelijk weer een menswaardig bestaan op te bouwen.
Suprise, suprise @ Egmond
Het tweede weekend van januari staat traditioneel in de agenda als “Egmond weekend”. Een jaar van tevoren wordt het appartement in de Graaf van Egmond al geboekt en op de eerste dag van de inschrijving wordt het weekend vastgezet. Dit weekend het ik al voor de 6de keer deelgenomen aan het Kombi klassement, op zaterdag de strandrace op de MTB en op zondag de halve marathon. De voorbereiding van deze versie was niet optimaal, maar ik was er zeker wel klaar voor.
Vrijdagavond kwam ik aan in een winderig Egmond en Gert en Belinda hadden de koelkast gevuld en de pasta kon geserveerd worden. Na het eten het startbordje opgehaald in de sporthal en lekker gezellig bij geklets. Na een “even wennen aan het bed” nachtje slapen de fietsen klaar gemaakt en naar het startvak.
Tijdens het wachten in het vak begon het nog een beetje te regenen en de wind ging ook niet meer uit. De eerste meters op het strand waren de voorbode van een lange weg naar de pier. Veel waaiers die soms zorgde voor gevaarlijke situaties door veel te dicht bij elkaar fietsende deelnemers. Na een paar stukken met z’n tweede stoempen zaten we in een perfecte groep, heerlijk uit de wind en een mooi tempo. Altijd weer balen als de groep uit elkaar valt en je weer samen verder moet, gelukkig was het niet zo ver meer naar de pier.
Bij de pier aangekomen en leuke lus via de duinen weer terug naar het strand, ideale oplossing voor het kruisverkeer wat voorheen ontstond, hulde aan de organisatie. Samen via het strand en de twee afwisselingen richting de finish, met de wind een deel in de rug was de weg terug naar Egmond goed te doen.
De grote verrassing kwam zondagochtend, nee niet in de vorm van heel veel spierpijn maar een bericht op de socials gaf aan dat Michael en Jelmer (neef en zijn zoon) op weg waren naar Egmond om ook de halve te lopen. Voor mij een grote verrassing door de band die ik met mijn neefje heb, extra leuk omdat iedereen op de hoogte was behalve ik. Jelmer ging voor zijn eerste halve marathon na zijn vuurdoop in november tijdens de vlasakkerloop (10EM). Egmond liep weer vol en vanuit ons appartement zagen wij de toplopers vertrekken en konden wij ons zelf klaar maken voor, in mijn geval de 7de halve van Egmond, ooit ook mijn eerste halve. Het strand was mooi breed en de wind kwam van zee, niet tegen en niet mee, ik vond het goed zo. Strand af na 7 km en de duinen in, heuvel op en heuvel af met beperkte ruimte om te lopen, het blijft een drukke loop. In het begin van de duinen, nog voor de camping Jelmer ingehaald en hem succes gewenst voor de rest en lekker doorgelopen. Het moeilijkste stuk was toch weer de bloedweg, vol de wind tegen, 19km in de benen en omhoog. Maar ik pikte aan bij een tweetal en samen hebben wij de bloedweg bedwongen en op weg naar het dorp. Persoonlijk reken ik de laatste kilometer van Egmond niet mee, omdat er zoveel mensen langs de kant staan kan je gewoon niet meer stuk op de laatste meters. Maar toch kregen wij nog een kleine verrassing na de vuurtoren omhoog richting de boulevard, echt vol de wind in de giechel. Maar je kon de finish al bijna ruiken en de speaker was al te horen, het einde was in zicht. Na 02:00:40 uur over de finish en weer de kombi voltooit in Egmond, mijn lijf blijft mij verrassen na een moment van een beetje in de steek laten in december is alles weer check en ga ik vol vertrouwen 2019 aan de start komen bij nog een paar mooie uitdagingen.
Om het verhaal compleet te maken Michael en Jelmer ook super knap gefinisht waarbij Jelmer direct een revanche heeft bedongen om eerder binnen te komen dan Michael tijdens de circuitrun in maart, wordt vervolgd…