Normaal staat hier een sportblog over een speciale wedstrijd, avontuur of nieuwe gadget. Omdat ik toch mijn ervaring wil delen, heb ik de afgelopen opdracht die ik mocht uitvoeren met mijn bedrijf,  Dutch Hospitality van me af geschreven. Mede ook omdat als er over vluchtelingen geschreven wordt dit het vaak negatief is. Na 10 dagen op te trekken met deze mannen en vrouwen heb ik een ander en beter beeld. Ik neem in het onderstaande blog geen enkele politieke stelling zoals ik dit nooit zal doen. Enige wat ik misschien wil is, dat als je het leest je misschien iets genuanceerde naar de berichtgeving in de media kijkt.

De afgelopen 10 dagen hebben wij in opdracht van een Nederlandse gemeente een locatiemanager mogen leveren voor een crisisopvang van 76 vluchtelingen.
Deze vluchtelingen kwamen alle uit Syrië en zijn om diverse redeneren uit hun land gevlucht en waren te gast op een recreatieboerderij midden in de bossen. Afhankelijk zou de opvang 72 uur duren waarnaar zij door zouden gaan naar een andere crisisopvang, er was nog wel een mogelijkheid voor een verlening van nog eens 72 uur. 

De eerste groep bestond uit 48 personen en naar 3 dagen kwam er nog een andere groep van 25 bij. Voor sommige vluchtelingen was dit al de 11de locatie die zij binnen een maand hadden gehad, om die reden pakte zij hun koffers niet uit en waren stil en gelaten. 
Na verloop van de tijd kregen we steeds meer contact en kwamen de verhalen naar boven, door deze verhalen en de personen achter deze verhalen krijg je pas echt een goed beeld waarom ze huis en haard hebben verlaten. Tot voor een paar maanden geleden hadden zij een baan, vaak een hele goede, huis, gezin en een sociaal leven. Nu zitten ze in een crisisopvang en worden naar mijn idee alleen de negatieve berichten in de media naar voren gebracht, helaas is dit niet het juiste beeld en leven ze niet voor hun plezier uit een koffer om te wachten naar welke tijdelijke opvang ze nu weer worden vervoerd. 

Verhalen van de vluchtelingen zijn schrijnend te noemen, jonge mannen die worden gedwongen om in het Syrische leger te gaan vechten tegen hun eigen mensen. Als je weigert wordt je gedood of gevangen gezet, waarbij aangegeven wordt dat de eerste optie het beste is. Vluchten is de enige uitweg voor deze jongeren en oudere mannen, die in hun land vakmannen zijn zoals dakdekkers, timmermannen, kappers, gerenommeerde kleermaker en een restaurateur uit Damascus. De meeste gasten die wij mochten ontvangen kwamen voornamelijk uit Homs en Aleppo, midden in het oorlogsgebied, van sommige zijn de vrouwen en kinderen nog in het oorlog gebied en kunnen ze niet anders dan binnen blijven en wachten.

In Nederland is het ook wachten en continue contact zoeken met thuisfront, om die reden is WiFi heel belangrijk en de enige manier van communiceren met hun mobiel. 
Zij waren ons zeer dankbaar en vooral het luisteren en het laten praten was voor sommige een uitkomst om zo een beetje op adem te komen. We hebben samen met de gemeente, vrijwilligers en beveiliging er alles aan gedaan binnen onze mogelijkheden om deze vluchtelingen en stukje rust en veiligheid te bieden. 

Bij het afscheid merkte we dat dit ook gelukt is en hebben we een zeer goed gevoel overgehouden aan deze groep bijzondere mensen, waarvan we hopen dat zij vooral rust, veiligheid en een stukje positieve erkenning krijgen, om uiteindelijk weer een menswaardig bestaan op te bouwen.