Het tweede weekend van januari staat traditioneel in de agenda als “Egmond weekend”. Een jaar van tevoren wordt het appartement in de Graaf van Egmond al geboekt en op de eerste dag van de inschrijving wordt het weekend vastgezet. Dit weekend het ik al voor de 6^de keer deelgenomen aan het Kombi klassement, op zaterdag de strandrace op de MTB en op zondag de halve marathon. De voorbereiding van deze versie was niet optimaal, maar ik was er zeker wel klaar voor. 
Vrijdagavond kwam ik aan in een winderig Egmond en Gert en Belinda hadden de koelkast gevuld en de pasta kon geserveerd worden. Na het eten het startbordje opgehaald in de sporthal en lekker gezellig bij geklets. Na een “even wennen aan het bed” nachtje slapen de fietsen klaar gemaakt en naar het startvak. 

Tijdens het wachten in het vak begon het nog een beetje te regenen en de wind ging ook niet meer uit. De eerste meters op het strand waren de voorbode van een lange weg naar de pier. Veel waaiers die soms zorgde voor gevaarlijke situaties door veel te dicht bij elkaar fietsende deelnemers. Na een paar stukken met z’n tweede stoempen zaten we in een perfecte groep, heerlijk uit de wind en een mooi tempo. Altijd weer balen als de groep uit elkaar valt en je weer samen verder moet, gelukkig was het niet zo ver meer naar de pier. 
Bij de pier aangekomen en leuke lus via de duinen weer terug naar het strand, ideale oplossing voor het kruisverkeer wat voorheen ontstond, hulde aan de organisatie. Samen via het strand en de twee afwisselingen richting de finish, met de wind een deel in de rug was de weg terug naar Egmond goed te doen.

De grote verrassing kwam zondagochtend, nee niet in de vorm van heel veel spierpijn maar een bericht op de socials gaf aan dat Michael en Jelmer (neef en zijn zoon) op weg waren naar Egmond om ook de halve te lopen. Voor mij een grote verrassing door de band die ik met mijn neefje heb, extra leuk omdat iedereen op de hoogte was behalve ik. Jelmer ging voor zijn eerste halve marathon na zijn vuurdoop in november tijdens de vlasakkerloop (10EM). Egmond liep weer vol en vanuit ons appartement zagen wij de toplopers vertrekken en konden wij ons zelf klaar maken voor, in mijn geval de 7^de halve van Egmond, ooit ook mijn eerste halve.  Het strand was mooi breed en de wind kwam van zee, niet tegen en niet mee, ik vond het goed zo. Strand af na 7 km en de duinen in, heuvel op en heuvel af met beperkte ruimte om te lopen, het blijft een drukke loop. In het begin van de duinen, nog voor de camping Jelmer ingehaald en hem succes gewenst voor de rest en lekker doorgelopen. Het moeilijkste stuk was toch weer de bloedweg, vol de wind tegen, 19km in de benen en omhoog. Maar ik pikte aan bij een tweetal en samen hebben wij de bloedweg bedwongen en op weg naar het dorp. Persoonlijk reken ik de laatste kilometer van Egmond niet mee, omdat er zoveel mensen langs de kant staan kan je gewoon niet meer stuk op de laatste meters. Maar toch kregen wij nog een kleine verrassing na de vuurtoren omhoog richting de boulevard, echt vol de wind in de giechel. Maar je kon de finish al bijna ruiken en de speaker was al te horen, het einde was in zicht. Na 02:00:40 uur over de finish en weer de kombi voltooit in Egmond, mijn lijf blijft mij verrassen na een moment van een beetje in de steek laten in december is alles weer check en ga ik vol vertrouwen 2019 aan de start komen bij nog een paar mooie uitdagingen.

Om het verhaal compleet te maken Michael en Jelmer ook super knap gefinisht waarbij Jelmer direct een revanche heeft bedongen om eerder binnen te komen dan Michael tijdens de circuitrun in maart, wordt vervolgd…